အားကိုး

နာရီကလည္း တဂ်က္ဂ်က္

ရက္ေတြကလည္း တဖ်က္ဖ်က္

ဒီလိုနဲ႔..ငါၿဖတ္သန္းရင္း

မနက္လင္းတိုင္း နာရီအိုရဲ့ စည္း၀ါးသံ

တစ္ဘက္နံရံက ၾကားေနရတယ္

ဥယ်ာဥ္မွဴး မပ်ိဳးေပမဲ့

ေနရာအေလ်ာက္ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာက္ခဲ့ၾကတဲ့

ပိေတာက္ရဲ့ သတၱိကိုေတာ့ ခ်ီးက်ဴးတယ္..။

သာယာလွပေသာ ပန္းခင္းၿဖစ္ဖို႔

တစ္မ်ိဳးတည္းေသာ ပန္းနဲ႔ေတာ့

ဖန္တီးလို႔ ရမည္မထင္

ဒါ့ေၾကာင့္...လိပ္ၿပာတို႔သည္လည္း

အေရာင္အေသြးအဖံုနဲ႔

၀တ္မႈန္ကို စားသံုးေနၾကတယ္

တစ္ခ်ိဳ ႔ကေတာ့ လိုခ်င္တာရဖို႔

ပိုက္ဆံကို အလုပ္ခိုင္းၾက

တစ္ခ်ိဳ ႔ၾကေတာ့ လိုခ်င္တာရဖို႔

ခႏၶာကိုယ္ကို ပိုက္ဆံရွာေစရင္း

လိုခ်င္တာ တစ္ခ်ိဳ ႔တ၀က္ရသြားမယ္

ငါသိလိုက္တယ္

လူေတြလည္း အေရာင္အေသြးအဖံုဖံုနဲ႔

ဘ၀ကို စားသံုးေနၾကတယ္..။

သကၠရာဇ္ေတြေဆြးေၿမ့ တို႔တစ္ေတြအတြက္

အသက္ေတြရင္းခဲ့တဲ့ လူတစ္ခ်ိဳ ႔ကို ၿပန္လႈပ္ႏိႈး

ကဗ်ာတစ္ပုဒ္နဲ႔ ဂုဏ္ၿပဳရင္း

ဘ၀အတြက္ ငါတို႔ အားကိုးရွာေနၾကတယ္

မွတ္သားဖူးတဲ့ စာတစ္ေၾကာင္းပါ

“ဒီေန႔ ပန္းေၿခာက္က မနက္ၿဖန္ပန္းပင္ၿဖစ္ဖို႔” တဲ့

ရွင္သန္မဲ့ ပန္းတစ္ခ်ိဳ ႔က တကယ္ဆို ေရမွမလိုတာ

ဒါ့ေၾကာင့္ တစ္ကိုယ္တည္း ရွင္သန္ရဲတဲ့

ပိေတာက္ကို အားက်တယ္...။

ရြက္ေၿခာက္က ေလသယ္ရာ ပါတတ္ေပမဲ့

ေအာင္ၿမင္တဲ့ အသီးေၿခာက္ကေတာ့

ေရာက္တဲ့အရပ္မွာ သစ္တပင္ၿဖစ္နိုင္စြမ္းတယ္

တကယ္ဆို...ငါတို႔ေတြက ရြက္ေၿခာက္မွ မဟုတ္တာ

ဘ၀အတြက္ သတၱိရွိရမွာေပါ့...။  ။

ေလးစားစြာၿဖင့္

unity

23.sep.2011(15:34 GMT)